sanki biraz kısa sürdü?

yok.
olmadı.

yani o kadar içimden gelmiyo ki o trene binmek, o kadar zorluyorum ki kendimi istemek için.
ama istemiyorum yani. yapacak bişey yok. ne oldu bilmiyorum ama olmadı. hevesim kaçtı. canım sıkıldı. 7 gün boyunca trende olacağımı düşündükçe afakanlar bastı.
ve sırf yapmış olmak için yapmak istemiyorum. görev gibi, mecbur olduğum için devam etmek istemiyorum. gerçekten istemiyorum.
tatsız tuzsuz.. böyle olmamalı.

belki daha iyi bi planla daha başka bi şey düşünürüm. ama illa ki seveceğim bişey olmalı. sadece ve sadece istediğim için. başka hiç bir sebepten değil.

"yaa ne kadar süper bişey keşke biz de yapsak yürü kızım" diyen herkesin samimi olarak affına sığınıyorum. umarım hevesinizi kırmamışımdır.